Irene goes Holland

Alweer meer dan een maand geleden dat ik mijn mooi Sydney vaarwel heb gezegd en landde op Bangkok. Alweer zeven dagen in Uitgeest! Alweer mijn (voorlopig) laatste berichtje.

Thais avontuur
Een beetje verdrietig maar klaar voor mijn volgende avontuur kwam ik vol goede moed aan in het drukke, niet zo fris ruikende Bangkok. Dankzij een hypermodern inchecksysteem kon ik ’s nachts gewoon inchecken zonder dat er personeel aanwezig was. Na een paar uurtjes slaap ging ik op zoek naar Khoa San Road, de backpackers straat van Bangkok, spreek uit als Koh Saaaaaaaaan Road, anders snappen ze je niet. Na twee dagen had ik het wel gehad met de drukte en kreeg ik steeds meer moeite om me ervan te weerhouden allemaal kleding en spulletjes in te slaan. Nadat ik mezelf beloofd had dat ik nog twee hele dagen mocht shoppen voordat ik terugvloog naar Amsterdam boekte ik een nachttrein naar het noorden, Chiang Mai.

The Thai way
Daar boekte ik een hotelkamer voor wel bijna vier euro per nacht en na twee daagjes relaxen besloot ik dat het tijd werd voor wat actie dus er werd een trekking geboekt. Helaas had ik ervoor gekozen mijn pumps, slippers, sandaaltjes en gympies mee te nemen in plaats van mijn loopschoenen dus op gympjes zonder profiel was het aardig ploeteren. Gelukkig lette de jongen voor me goed op en kon hij nog net mijn hand vastgrijpen voordat ik de afgrond in donderde… Nee zo ver voor de Ozzie veiligheid, daar moest je constant met twee handen een touw vasthouden anders kostte het je steeds twee biertjes. Ach, in Thailand zijn ze niet zo moeilijk! Even voor de avond kwamen aan bij een bamboehutje, onze slaapplaats voor de nacht. Al snel stond de Thaise rijstwhisky op tafel, ik kan het u niet aanraden! Je kon dan ook kiezen tussen een shot van dit vergif of een sprinkhaan. Ik koos de krokante optie. De volgende dag hebben we een olifantenrit gedaan, rafting, bamboevlot varen en liaanslingeren. ’s Avonds uit in Chiang Mai, waar we letterlijk door de dansvloer zakten. Nogmaals: in Thailand zijn ze niet zo moeilijk! Ze adverteren dan ook met: ‘Extra sterke cocktails, we vragen niet om legitimatie!’

Eilandhoppen
Na een paar dagen in het noorden te hebben doorgebracht vertrok ik weer met de nachttrein naar het zuiden, je moet nu eenmaal niet te lang zonder strand zitten, het is tenslotte vakantie! Ik besloot dan ook een bezoekje te brengen aan de eilanden. Na drie weken geen Nederlands te hebben gesproken kwam ik op het tweede eiland dan toch weer landgenoten tegen en we besloten eens een kijkje te nemen op de Halfmoon Party. Zo heb je ook een Fullmoon Party, een Blackmoon Party en ga zo maar door. Om te feesten hoef je dan ook niet echt een reden te hebben, dat hebben ook de Thaien wel door! Cocktails werden geserveerd in emmertjes, dus toen ik de volgende ochtend iets hoorde bonken begreep ik maar al te goed dat de grootste kater van 2009 kwam aankloppen.

Vieze mannetjes en lelijke tattoos
Het derde eiland maar iets rustiger aan gedaan en de emmertjes even gelaten voor wat ze zijn. Na weer een snorkel avontuur met boze visjes die je bijten als je te dicht bij het koraal komt reis ik samen met twee Nederlanders richting Phuket. Hier stikt het van de vieze mannetjes op zoek naar vermaak, dus na de nodige verbazing en uitgebreid gelachen te hebben verlaat ik deze scene zo snel mogelijk voor maar weer wat eilandhoppen. Het feesteiland Koh Phi Phi kan ik natuurlijk niet overslaan. Overdag genieten van de mooie stranden en eilandjes en ’s avonds dan toch maar weer aan de emmertjes. Wanneer je ‘s nachts (of ’s ochtends) naar je resort terugloopt is het druk bij de tattoo shops, ladderzatte mensen die zich laten vol inkten om vervolgens nuchter wakker te worden met de meest vreemde en lelijke tattoos.

Helmpje op!
Ook scooter ongelukken zorgen voor lelijke verminkingen, maar het is een makkelijke manier om wat van de omgeving te zien. Ik ga wel achterop zitten aangezien ik nog nooit op een scooter heb gereden. ‘Ik moet wel een helm op hoor van mijn moeder!’. Verder heb je natuurlijk de tuktuks, kleine taxiwagentjes met drie wieltjes waar je heus wel met zijn zessen in past hoor!

Shop till you drop
En dan is het ineens alweer februari en krijg ik toch echt wel de kriebels! Ik slaap onrustig en schop mijn reisgenootje zowat uit haar bed. Mijn zwerftocht van ruim zeven maanden komt nu toch echt aan z’n eind. De barre kou en uniwerk staan al op me te wachten (uni is stiekem al een week begonnen). Maar nu nog lekker een paar dagen genieten en de laatste paar minuscule gaatjes in mijn koffer opvullen. Kom maar op verkoopmannetjes, ik ben er klaar voor! Een masaaaaage hoef ik niet, maar m’n voetjes kunnen wel een opknapbeurtje gebruiken. Dus samen met mijn twee mannelijke reisgenoten krijgen we een pedicure. Ik geloof dat het hun eerste en laatste keer was, ik heb in ieder geval heel hard gelachen!

Appeltaart, hutspot en een berenhap pinda!
En dan moet ik me toch echt naar het vliegveld gaan begeven. Met nog meer kriebels in mijn buik bel ik nog even naar het thuisfront. ‘Tot morgen!’ Vaders: ‘ja, pak de trein maar, we zien je wel verschijnen! Check de NS site maar of je geen vertraging hebt.’ Maar daar staan ze hoor op Schiphol. Mijn bruine hoofd steekt lekker af. ‘Heb je je wel gewassen vanmorgen??’ En dan bevind ik me weer op Uitgeester bodem en word verrast met de aanwezigheid van mijn vriendinnetjes. ‘Komen we nu eindelijk ook in de krant??’
Laat de inhaalslag naar Hollands junkfood maar beginnen!

Back to normal
Ik heb ondertussen mijn slippers ingeruild voor mijn sneeuwbestendige winterlaarzen en de eerste borrels en feestjes alweer achter de rug zitten. En na drie maanden vakantie de eerste Amsterdamse college-uurtjes trouwens ook!