Vaarwel!

Precies zes maanden later sta ik weer op het vliegveld in Sydney. Met waterige oogjes denk ik terug aan mijn ozzie avontuur dat nu toch echt aan zijn eind is gekomen. Tenminste, voorlopig dan, want Sydney heeft mijn hartje veroverd en plannen malen al door mijn hoofd hoe ik zo snel mogelijk weer terug kan komen. Wat een toptijd heb ik hier gehad en wat een superleuke mensen heb ik leren kennen! Nee, nu niet gaan huilen, de reünie staat al gepland!Maar voor nu is het toch echt een vaarwel. Gister mijn laatste nacht in Sydney gevierd, dus met een bonkende hersenpan verschijn ik aan de incheckbalie: Bangkok please.

Bruin, bruiner, bruinst
Mijn laatste paar dagen in Sydney zijn voorbij gevlogen, maar wat was het heerlijk om weer even terug te zijn. Mijn gedachten gingen uit naar de studenten die alweer thuis in de kou zitten terwijl ik lekker op Bondi een poging deed om nog bruiner te worden ('ga je eens wassen joh, je ziet zwart!'). Na ruim een maand beach hoppen langs de zonnige oostkust begin ik inderdaad een beetje vies bruin te zien, terwijl ik me toch netjes elke dag volsmeer met factor 30.

Mensetende vissen en fotogenieke honden
De hoogtepunten van mijn trip waren de Whitsundays eilanden en Fraser eiland. Drie dagen doorbrengen op een zeilboot, slapen op het dek onder de sterrenhemel en 's ochtends om zes uur de zee in voor onze vroege vogel snorkel sessie. 'Vergeet niet in je duikbril te kwatten!' Sorry? 'Ja, kom op een dikke klodder, je kunt het! Is dat alles wat je kunt? Wat een meisje, moet ik het soms even doen? Je weet wat ze zeggen: "the greener, the cleaner!" ' De glazen zijn inderdaad een stuk helderder, maar het idee dat iedereen dikke groene klodders in die bril gespuugd heeft... Ik was blij dat ik nog niet ontbeten had! Vissen met monden waar mijn hoofd in past en dinosaurus grote nemo's zijn niet bang om om eten te bedelen en binnen twee seconden sta ik weer aan bord van het schip. Op een latere reddingsactie na omdat de stroming mij langzaam dreigde af te voeren, verloopt alles naar wens en kan ik weer een supertrip aan mijn lijstje toevoegen. Fraser eiland is 'swerelds grootste zandeiland en we mogen er drie dagen rondcrossen in een jeep, kamperen en zwemmen in het mooiste meer dat ik ooit heb gezien. Oppassen voor de dingo's, volgens onze instructies: rustig blijven, een foto maken en dan stampen en schreeuwen dat hij naar huis moet gaan. Naar huis ging hij, helaas met de videocamera van een groepsgenootje. Na bijna een uur zoeken in de bossen vonden we de camera gelukkig onaangegeten terug.

Vrolijk Kerstfeest in alle talen
Op de ochtend van 24 december arriveer ik weer in mijn mooi Bondi: heerlijk ik ben weer thuis! Even bijslapen, wassen en dan samen met Linda speedshoppen. We hebben een uur de tijd om ons deel van het kerstdiner te halen, cadeaus te kopen en wijn in te slaan. Blind voor de grote borden met 'sale' en de kersverse collecties racen we door Bondi Junction, vaders kan trots op me zijn! Een uur later arriveren we bij de jongens die de tafel gedekt hebben, inclusief kaarsjes en gevouwen servetjes. De kerstboom is ook aanwezig en het pakketje van moeders is gearriveerd: chocoladepepernoten, stroopwafels, drop en een chocoladeletter! Toch nog een vleugje Nederlands aan mijn ozzie kerst. De rest van de gasten druppelt binnen en na een heerlijk diner inclusief kalkoen, vier in de fik gevlogen servetjes ('no worries, ik weet wat ik doe'), kerstliedjes in Engels, Duits, Frans en Nederlands en veel gelach om de cadeaus gaat het hele stel op weg naar de nachtmis in de St.Mary kathedraal. Na wat wijntjes heeft niemand meer moeite met de kerstliederen dus er wordt uit valse borst meegezongen.


Zanderige Kerst in 30 graden
De volgende dag is het tijd voor het serieuze werk en begeven we ons allen naar Bondi Beach voor een bruisend vrolijk kerstfeest. Zonder sneeuw en kou, maar met kerstmutsen, zonnebrand en de gebruikelijke hoeveelheden alcohol. Na een nachtelijke burger en een afterparty worden we iets minder fris en fruitig wakker. Volgens Linda hadden we een mooi kiekje voor een 'geniet maar drink met mate' poster kunnen zijn. Mijn coupe-a-la-kater is inderdaad geen spiegel waardig en de rest van de dag liggen we uit te brakken op het strand.


Hollands feestvoedsel
Gelukkig hebben we nog een aantal dagen om ons lichamelijk en mentaal voor te bereiden op de jaarwisseling. En hoe kun je dat beter doen dan door oliebollen en appelflappen te bakken?! Het duurt even en lijken doen ze nog niet, maar de smaak begint in de buurt te komen. Maar oefening baart kunst en voor de 31e hebben we een goede voorraad aangelegd. We hebben dan ook een lange dag voor de boeg want we willen een plekje veroveren in Sydney's hotspot voor oudejaarsdag: de Botanische Tuinen. Het was het wachten dubbel en dwars waard en met uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge, ruim 5 miljoen aan vuurwerk, een oliebol in mijn linker- en een glas champagne in mijn rechterhand gaan we 10 uur eerder dan thuis het nieuwe jaar in! Iedereen een gelukkig, gezond en liefdevol 2009 toegewenst!


Voor de allerlaatste keer
Het laatste avondmaal, mijn laatste hardloopsessie op Bondi Beach, de laatste keer pannenkoeken eten bij de jongens en de laatste keer Sydney onveilig maken. Het blijkt maar weer: aan alle goede dingen komt een eind. Langzaam zie ik het Opera House, de Harbour Bridge en Sydney Tower uit mijn zicht verdwijnen. Thailand here I come!

i-reen01.hyves.nl/fotos