Van juf naar manager

De boer heeft er ondanks mijn paarden kamikazee actie nog vertrouwen in, we mogen blijven! Inmiddels beroemd en berucht bij alle boerderijen in de wijde omgeving, maar zonder botbreuken de afgelopen boerenmaanden weten door te komen. De twee kinderen van de manager krijgen thuis les en zijn vrouw vond het wel een goed idee dat ik dat zou doen zo lang mijn pols in het gips zat. Het zoontje had de helft van zijn dictee verkeerd gespeld, omdat ik de woorden verkeerd uitsprak en de dochter had haar sommen fout, omdat ik vol overgave vertelde dat 100 mm 1 cm is. Een goed begin, is het halve werk! Een week nadat mijn gips eraf mocht, crosste ik dus alweer lekker op de motor achter schaapjes aan. Met een slap, scheef armpje, dat wel.

De boerenfamilie gaat een weekendje relaxen op het strand en wij mogen mee. We verwisselen het harde werken en onze cowboy hoeden voor lekker luieren in onze bikini’s. Als we een verfrissende duik in het helderblauwe water nemen roepen de kinderen heel blij dat ze een haai zien. “Wwwaar?” “Daar naast je!” Ik ben nog maar net van de schrik bekomen wanneer ik plots verdwijn in een metershoge golf en hoestend en proestend op het strand aanspoel. Als een gestrande walvis lig ik naar adem te happen en kruipend verplaats ik me door het witte zand naar mijn handdoekje. Ik kijk toe hoe een vierjarig jongetje de golven de baas is en steeds weer lachend boven water komt. Nou, deze walvis gaat wel even badderen in het pierenbadje!

Een paar weken later mogen we met het gezin mee naar een motor en paarden evenement. Zien jullie hem al aankomen? Uiteraard! Voor de verandering maar weer eens van mijn knol gerold en mijn ribbetjes gekneusd. De prijs voor beste val binnengesleept en ik denk dat geen boer in Australië mij nog op een paard zet.

Om afscheid te nemen van een collega, stoppen we op vrijdag al voor de lunch met werken en volgen de biertjes elkaar in snel tempo op. We krijgen doorbetaald, dus volgens de manager maakt dat ons professionele drinkers. Vooral Dianne beaamt dit en na zes biertjes bedenkt ze dat het een supergoed idee zou zijn als zijn twaalfjarige dochter haar haren knipt. Ze heeft tenslotte haar hele leven al lang haar en is dat nu wel eens zat. Op aanmoediging van de manager en zijn vrouw: “dat kan nog veel korter!!” zet de dochter naar hartelust de schaar in Dianne haar lange lokken. Mooi scheef is niet lelijk en een gratis knipbeurt is niet duur! Het thuisfront lijkt iets minder gelukkig met haar korte koppie en een paar weken later krijgt ze een pruik toegestuurd.

De manager wilt graag twee weken op vakantie met zijn gezin en heeft in een verstandsverbijstering bedacht dat Dianne en ik wel op de boerderij kunnen passen. Natuurlijk joh, doen we even! Die 3000 koeien, 6000 schapen en 10000 geiten zijn bij ons in goede handen hoor. Met een jeep volgeladen met gereedschap, waarvan we van meer dan de helft geen idee hebben waar we het voor zouden kunnen gebruiken, laat staan hoe, gaan we voor het eerst alleen een waterronde doen. We checken of alle watertroggen en tanks goed werken en roepen dingen naar elkaar als: “kun je mij dat ijzeren ding met dat dingetje aangeven, waar je zo’n pieletje mee vast kunt draaien?”. Wanneer we een lek hebben gevonden, kijken we elkaar vol zelfvertrouwen aan, dat fiksen wij wel eventjes! Volgens de manager is elke dag een test en binnen een minuut staan we tot onze enkels in de rode blubber en tot onze navel in het water. Twee uur later rijden we als twee rode moddermannetjes verder, wat zijn we technisch he, onze papa’s kunnen trots op ons zijn!