Nederland, oh Nederland!

De heimwee heeft ondertussen een gat in mijn binnenste gevreten die ik probeer op te vullen met stroopwafels, dropjes, kaas en zelfs erwtensoep. De man in The Dutch Shop kijkt me aan alsof ik een zonnesteek heb, het is 42 graden en jij wilt erwtensoep eten? Stomme Hollanders! Ik ben nog steeds verliefd op Australie, maar de vlinders fladderen niet meer zo hard en ik denk vreemde dingen, zoals: “Het strand in Nederland is eigenlijk ook best mooi” en “Zo vaak regent het nu ook weer niet in Nederland”. Lekker Oud-Hollands zeiken om alles en niets klinkt ook ineens heel aantrekkelijk. Kortom: tijd om te re-emigreren!

Een verrassingsbezoek aan Nederland, Stephan’s kerstkado voor mij, mijn familie en vrienden, en Nederlands bezoek op mijn verjaardag waren slechts een pleister op de gapende wond der heimwee. Zon, zee, strand en alle andere mooie dingen die Australie te bieden heeft, wegen simpelweg niet op tegen mijn familie en vrienden thuis. Want ook al woon ik hier in een prachthuis, mijn thuis ligt in Nederland. Stephan’s prachthuis was er trouwens bijna niet meer geweest, want een of andere pyromaan vond het noodzakelijk om een gigantisch kampvuur te maken in het bos achter ons huis. Onze straat werd afgesloten en honderden brandweermannen vochten tegen de vlammen die huizenhoog oplaaiden. Ik zat veilig op kantoor en zag vol ongeloof filmpjes voorbij komen van vliegtuigen die over ons huis vlogen en water op de vlammenmassa gooiden. In paniek belde ik mijn buurman, die was thuis en zijn reactie was uiteraard: “No worries mate”. Volgens hem was het vuur inderdaad heel dichtbij, maar stond de wind de andere kant op en waren alle huizen veilig. Stephan zat ondertussen zo’n 1400km verderop, waar de regen met bakken uit de lucht kwam en alle wegen onder water stonden. Tegen de tijd dat hij hoorde van de bosbrand, hadden de dappere brandweermannen het vuur gelukkig onder controle. Wanneer ik de zwartgeblakerde bomen zie op slechts enkele meters afstand van de huizen ben ik blij dat de brandweermannen niet dezelfde reactie als mijn buurman hadden, maar meteen in actie kwamen. Stephan’s huis staat dus nog, maar zal binnenkort van eigenaar veranderen.

Mijn baan heb ik al opgezegd. Nog twee weekjes werken en dan ben ik voor drie weken reisleidster. Ik krijg hoogstaand bezoek en ik heb vernomen dat ze met een flinke zak geld zullen aankomen. Een lange lijst met restaurants, bed & breakfasts, wijntripjes, luie stranddagen en mooie wandelingen ligt al klaar. Nog even een poster maken met “papa en mama welkom in Australie” en de vakantie kan beginnen!

In mei zal ik mijzelf met een beetje online hulp omscholen tot makelaar om in juni mijn nieuwe carriere te starten. Met een beetje geluk en een gezonde dosis bluf ga ik Stephan’s huis verkopen en kunnen we met een goed gevulde portemonnee een leven in Nederland gaan opbouwen!